تاثیر تمرینات منتخب پیلاتس بر برخی شاخص‌های تنفسی زنان چاق غیرفعال

سابقه و هدف: چاقی اثرات زیان­باری بر مکانیسم‌های تنفسی دارد و یک ریسک فاکتور برای مشکلات تنفسی تلقی می‌شود. هدف از پژوهش حاضر تاثیر برنامه تمرینی منتخب پیلاتس بر برخی شاخص‌های تنفسی زنان چاق غیرفعال می‌باشد. مواد و روش‌ها: این تحقیق تجربی تصادفی، با طرح پیش و پس ­آزمون روی 24 زن چاق غیرفعال با میانگین سنی 61/8±4/38 سال و میانگین BMI 95/2±6/35 کیلوگرم بر مترمربع انجام شد. شرکت­ کنندگان به­ صورت تصادفی به دو گروه تمرین (15 نفر) و کنترل (9 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین پیلاتس (به­ مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته) شرکت کردند، درحالی که در این مدت گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. برخی شاخص‌های تنفسی قبل و بعد از برنامه تمرینی توسط دستگاه اسپیرومتر اندازه‌گیری شد. نتایج: تمرین پیلاتس باعث افزایش10 درصدی ظرفیت حیاتی (IVC)، 19 درصدی حجم ذخیره دمی (IRV)، 51 درصدی حجم ذخیره بازدمی (ERV)، 29 درصدی حجم جاری (VT)، 88 درصدی اوج جریان بازدمی (PEF)، 28 درصدی اوج جریان دمی (PIF)، 55 درصدی حداکثر جریان بازدمی 25 درصد (MEF25)، 63 درصدی حداکثر جریان بازدمی 50 درصد (MEF50)، 89 درصدی حداکثر جریان بازدمی 75 درصد (MEF75) و 93 درصدی حداکثر جریان بازدمی 85-75 درصد (MEF75-85) شد؛ تغییرات همه شاخص ­ها، ­به­ غیر از شاخص‌های IRV و VT معنی­دار بود. نتیجه‌گیری: به ­نظر می‌رسد تمرینات پیلاتس در زنان چاق غیرفعال باعث افزایش کارایی عضلات تنفسی شده و از طریق افزایش برخی  شاخص‌های تنفسی باعث بهبود عملکرد ریه می‌شود.